‘Aman’ ve ‘ama’ ya dair…

Standard

Aman’ şeytanın oyunlarından biridir.

Melekler bu oyuna düşmeyelim diye bir düşünceyle gelir ve şeytan insan aklına öyle bi girer ki , inancı zayıf olan insan meleği ‘melek kılığına girmiş şeytan’ olarak algılar ve tam aksine şeytanın tuzağına düşer.

Netice büyük değilse şeytan oyununu hiç bitirmez .hayatta çoğu olaylar böyledir. Kazalar , başarısızlıklar , kötü alışkanlıklar , ihanetler , büyük kayıplar , büyük ruhani çöküşler…

İnsanın aklı gerçekten başındayken hiç yapmayacağı , asla yapmak istemeyeceği ihmallerin sonuçlarıdır bunlar . ‘aman’ düşüncesiyle beyine girer ve kaleyi içten fetheder.

Hiçbir organ emirde değildir artık , şeytanın menfaatleri bedenden çok ruha işlemeye çalışır çünkü ruh sürekli bedendedir ve beden dinlense bile ruh yaşam boyunca görevdedir.

Ruhuna şeytan karışırsa , manevi kalıntıyı temizlemek yine maneviyatla muhtemeldir. Büyük tehlike , ruhtaki ‘çok küçük detaylar olduğu için farkına varılamayan’ aman düşünceleridir. Bu büyük tehlikeyi önleyebilme gücüne irade kavramı karşılık gelir.

Şeytan elbette iradesizle uğraşacak kadar alçaktır , ezeli düşmanı hep iradelilerdir fakat irade ruhu görünmeyen bi kalkan gibi koruduğundan iradeli insan şeytanın vesvesesini sinek vızıltısı gibi algılar ve asla umursamaz.

Şeytanın , arkasını bin bir vaatle doldurmuş gibi gösterdiği düşüncelerin elbet birde yıkılışı vardır. bu  oyunlara düşenlerin hiç sevmediği kısımdır ‘aman’ dan sonra ‘ama’ yı yaşamak.

Ruhu oluşturan tüm değerlerin yıkımıdır işte bu. Şeytanın emanetine ihanetinden , çıkmayan kara bi leke bulaşır insanın ruhuna. Ve o kadar acizdir ki şeytan , hep o lekeden bulaşmaya çalışır iradesizlerin kanına…

Sefa Avcı

1 yorum:

sinemaniacfighter dedi ki...

Evet insan ama der pişman olur.Sonra o pişmanlığı daha gün bitmeden unutur.İnsan öyle bir varlıktır ki şeytana uymaya bir kere niyetlendiyse bahaneleri de hazırdır.Küçük kötülükler için artık irade sahibi olmak bile yeterli değil.Güzel bir yazı olmuş, diğer yazılarını da bekleyeceğim..