Sevgili…
Neden uğruna destanlar yazdırırsında kavuşmak hiç nasip olmaz?
Biz severek , aşık olarak , sanki sözleşme imzalarken hasret kısmını görmemiş gibiyiz…
Neden herkes oyun peşinde , neden esas aşıklar hep acı çeker?
Acaba kavuşanlar yatarken mi azaltır içlerindeki alevi?
Aşkımızın alevi bundan artıyorsa varsın artsın be sevgili…
Geçici hobilerle tüketmek için değil , ardımda kalıcı bir hayat yaşamak için seviyorum ben seni…
Ben iliklerime kadar sıcağı senin gözlerine bakarak hissettim , ne yağmur dokunabilir yüreğime nede buz etkiler ellerimi , yalıtımı senin aşkınla yaptım ben ey sevgili!…
Kokunu unutmayayım diye hiç çiçek koklamam ben , gözüm kamaşmasın diye hiç güneşe bakmam ben… sensin benim günüm güneşim yazım ayazım…
Seni gören olmadı sevgilim , kimse göremezde kalp-beyin ortaklığıyla yaşanılan bir sevgiliyi…
Biliyorum sende bir yerlerde bir şeyler düşünüyorsun ama gel artık be…
Hiç tanımadığım bir sesin var , bir onu beceremedim , masalımın tek eksik yanı bu olsa gerek , hayal gücüm buna yetti ne yapayım…
Hadi uyuyalım sevgili , daha her sabah seni rüyalarımda bırakmama çok zaman var , hadi susalım hayalim , biz susalımda melekler konuşsun…
Onlar bilsin sadece seni…. Seni se…. Sefa Avcı…
0 yorum:
Yorum Gönder